Η επίσκεψη του Χριστού

ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΟΤΕ ΟΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΠΛΑ ΜΑΣ

Λόγος περί μετανοίας

. Όταν λοιπόν διαπράξεις αμαρτία, μην περιμένεις την εκ μέρους άλλου κατηγορία, αλλά πριν να κατηγορηθείς κατηγόρησε εσύ τον εαυτό σου για τις πράξεις σου. Διότι εάν άλλος σε ελέγξει, τότε το κατόρθωμα δεν είναι αποτέλεσμα της δικής σου εξομολογήσεως, αλλά η διόρθωση επέρχεται ως αποτέλεσμα της κατηγορίας εκείνου. Εξομολόγηση δηλαδή δεν είναι το να κατηγορούμε τον εαυτό μας ύστερα από τον έλεγχο των άλλων, αλλά πρώτοι εμείς να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας και να μην περιμένουμε τον έλεγχο εκ μέρους άλλων. Διότι ο Πέτρος, ύστερα από τη φοβερή εκείνη άρνηση (τότε που αρνήθηκε πως γνωρίζει τον Κύριο), επειδή αμέσως αναγνώρισε την αμαρτία του και χωρίς κανείς να τον κατηγορήσει, και το έγκλημά του ομολόγησε και πικρά έκλαψε, τόσο τέλεια καθαρίστηκε από την άρνησή του, ώστε έγινε πρώτος από όλους τους Αγίους Αποστόλους και σε αυτόν εμπιστεύθηκε ο Κύριος ολόκληρη την οικουμένη.
52. Εάν δηλαδή ο Ιερέας έλαβε εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες, τις οποίες διαπράττουμε προς τον Θεό, πολύ περισσότερο θα μπορέσει να μας απαλλάξει και να εξαφανίσει τις αμαρτίες, τις οποίες κάνουμε προς τους ανθρώπους. Άρχων είναι και ο Ιερέας και μάλιστα άρχων περισσότερο σεβαστός και από τον βασιλιά. Διότι οι Ιεροί Κανόνες και αυτήν την κεφαλή του βασιλιά την υπέταξαν στα χέρια του Ιερέα. Και όταν παραστεί ανάγκη για να ζητηθεί η Βοήθεια του Θεού, ο βασιλιάς καταφεύγει προς τον Ιερέα και όχι ο Ιερέας προς τον βασιλιά.
53. Εάν ο Θεός δεν κατέβασε Αγγέλους από τον ουρανό για να τους κάνει διδασκάλους των ανθρώπων, το έκανε για να μη μας επιτιμούν (για να μη μας κάνουν παρατηρήσεις) συχνότερα και αυστηρότερα οι Άγγελοι, λόγω της υπεροχής της δικής τους φύσεως και λόγω των αδυναμιών τις οποίες έχουμε εμείς ως άνθρωποι. Αντί των Αγγέλων μας έδωσε ως διδασκάλους και Ιερείς ανθρώπους θνητούς, έχοντας τις ανθρώπινες αδυναμίες, ώστε ο κίνδυνος να υποπέσουν και αυτοί στα ίδια σφάλματα να συγκρατεί τη γλώσσα και τη δικιά τους, αλλά και εκείνων που τους ακούνε, και να μην ελέγχουν τους άλλους αυστηρότερα από όσο πρέπει.
54. Για ποιον λόγο τα είπα όλα αυτά; Για να μην λέτε ότι «εσύ επειδή δεν έχεις αμαρτίες, επειδή είσαι απαλλαγμένος από τον ψυχικό πόνο που αισθάνεται κανείς από την επιτίμηση του Ιερέα, με μεγαλύτερη τόλμη προξενείς σε εμάς (στην ψυχή μας) πληγή». Πρώτος όμως αισθάνομαι εγώ τον πόνο, διότι και εγώ ως άνθρωπος υπόκειμαι στα ίδια αμαρτήματα. «Όλοι είμαστε ένοχοι για τις πράξεις μας» (Σοφία Σειράχ, 8, 5) και «ποιος είναι εκείνος που μπορεί να καυχηθεί ότι έχει αγνή καρδιά;» (Παροιμίες Σολομώντος, 20, 9).
55. Ώστε δεν σας ελέγχω επειδή μου αρέσει να επικρίνω τα αμαρτήματα των άλλων, ούτε κινούμενος από απανθρωπιά, αλλά από το μεγάλο ενδιαφέρον μου για σας. Διότι όταν μεν πρόκειται για τους γιατρούς οι οποίοι θεραπεύουν τα σώματα, εκείνος μεν ο οποίος προξενεί την πληγή, τίποτα δεν αισθάνεται από αυτήν, και ο μόνος ο οποίος σπαράσσεται από τον πόνο είναι ο υφιστάμενος την εγχείρηση. Όταν όμως πρόκειται για τους Πνευματικούς (Ιερείς Εξομολόγους), οι οποίοι έχουν ως αποστολή να θεραπεύουν τα ψυχικά τραύματα, δεν συμβαίνει το ίδιο, εκτός βεβαίως εάν κάνω λάθος, κρίνοντας από τον εαυτό μου το τι συμβαίνει στους άλλους Πνευματικούς. Πρώτος υποφέρει ψυχικά ο Πνευματικός, όταν επιτιμά τους άλλους για τα αμαρτήματά τους. Διότι δεν πονάμε τόσο πολύ όταν ελεγχόμαστε από τους άλλους, όσο υποφέρουμε όταν ελέγχουμε τους άλλους για τις αμαρτίες τους, για τις οποίες εμείς είμαστε υπεύθυνοι.
56. Θέλετε να μάθετε πόσο σπουδαίο κατόρθωμα είναι το να θυμάται κανείς τα αμαρτήματά του; Όταν πρόκειται να δαπανήσουμε χρήματα, αφού σηκωθούμε από το κρεβάτι, προτού να τα διαθέσουμε για κάποια αγορά ή να τα μεταχειριστούμε για κάποια δημόσια ή ιδιωτική συναλλαγή, αφού καλέσουμε τον διαχειριστή μας ζητάμε λογαριασμό για όσα δαπανήθηκαν προηγουμένως, για να δούμε τι δαπανήθηκε κακώς και τι ξοδεύθηκε καλώς, και επίσης πόσο υπόλοιπο έχει μείνει. Και αν δούμε ότι το περίσσευμα είναι μικρό, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να βρούμε τρόπο κέρδους, μην τυχόν και χωρίς να το αντιληφθούμε πεθάνουμε από την πείνα.
57. Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνουμε και για τις πράξεις μας, και αφού εξετάσουμε τη συνείδησή μας, ας συζητήσουμε μαζί της περί των λόγων μας (για το τι λόγια έχουμε πει), περί των πράξεών μας, περί των σκέψεών μας, ας εξετάσουμε τι δαπανήθηκε από όλα αυτά ορθώς (για το καλό) και τι ξοδεύτηκε προς βλάβη δική μας, ποιος λόγος μας σπαταλήθηκε για ονειδισμούς (για να χλευάσουμε τους άλλους), για αισχρολογίες, για ύβρεις, ποια σκέψη κίνησε τον οφθαλμό μας σε ακολασία, ποιος λόγος μας έγινε πράξη από τα χέρια μας, από τη γλώσσα μας ή και από το βλέμμα μας ακόμα προς δική μας ζημιά (δηλαδή ποια άσχημα λόγια που είπαμε μας οδήγησαν σε άσχημες πράξεις). Και ας φροντίσουμε να σταματήσουμε κάθε άσκοπη δαπάνη, αντί δηλαδή εκείνων που δαπανήσαμε για το κακό (π.χ. αντί των κακών λόγων μας, των κακών πράξεών μας, κλπ.), για να αποκομίσουμε κάποιο άλλο (καλό) κέρδος, τώρα να δαπανήσουμε όλα όσα πρέπει για το καλό, να προσφέρουμε ευχές αντί να λέμε τα άσχημα και περιττά και άσκοπα λόγια που λέγαμε, να κάνουμε ελεημοσύνες και νηστείες αντί να κινούμε σε ακολασία τα βλέμματά μας.
58. Διότι εάν πρόκειται να ξοδεύουμε ασκόπως (να αμαρτάνουμε δηλαδή), εάν πρόκειται να μην αποταμιεύουμε ούτε να αποθησαυρίζουμε κανένα αγαθό έργο προς ωφέλειά μας, τότε αφού περιέλθουμε στην μεγαλύτερη πείνα (στην ψυχική πείνα), χωρίς να το καταλάβουμε, θα στείλουμε οι ίδιοι την ψυχή μας στην αιώνια κόλαση. Και είναι ασύγκριτα καλύτερο να ανταλλάξουμε την πρόσκαιρη κατάνυξη και τον οδυρμό (τις θλίψεις δηλαδή που θα μας βρουν στη ζωή αυτή, κάνοντας το Θέλημα του Θεού), με τα αιώνια αγαθά και την ατελείωτη Θεία ηδονή, παρά να περάσουμε γελώντες (καλοπερνώντας και αδιαφορώντας για τη Σωτηρία μας) την πρόσκαιρη αυτή ζωή και να απέλθουμε εκεί, όπου θα κολασθούμε αιώνια!
59. Εάν ο Παύλος, ο τόσο μεγάλος και τόσο σπουδαίος, ο οποίος διέτρεξε την οικουμένη ολόκληρη σα να είχε φτερά, ο οποίος αποδείχθηκε ανώτερος των αναγκών του σώματος, ο οποίος αξιώθηκε να ακούσει τα άρρητα (ανεκδιήγητα) εκείνα λόγια (όταν ενώ ακόμα βρισκόταν στη ζωή αυτή, ο Κύριος τον μετέφερε στον Παράδεισο για να θαυμάσει τα Μεγαλεία Του), λόγια τα οποία μέχρι σήμερα κανείς άλλος δεν άκουσε, εάν λοιπόν αυτός όταν έγραφε έλεγε «ταλαιπωρώ το σώμα μου και το μεταχειρίζομαι ως δούλο, μήπως εγώ ο οποίος κήρυξα σε άλλους και έλαβα τα βραβεία, αποδειχθώ ανάξιος βραβείου» (Α’ προς Κορινθίους Επιστολή, 9, 27), τι μπορούμε να πούμε εμείς, οι οποίοι σηκώνουμε το βάρος τόσων αμαρτημάτων και εκτός αυτού επιδεικνύουμε τόση αδιαφορία για την απαλλαγή μας από αυτά; Μήπως ο πόλεμος αυτός έχει ποτέ διακοπή; Πάντοτε πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και ξύπνιοι και ουδέποτε να μένουμε ήσυχοι, διότι δεν είναι ορισμένος (δεν μας είναι γνωστός) ο χρόνος της εναντίον μας επιθέσεως, από τον εχθρό μας τον διάβολο.

Select ratingPoorOkayGoodGreatAwesome

 

 

 

 

 

 

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΕΙΚΟΝΑ

                     ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Παράκληση Σου κάνουμε και Σε παρακαλούμε,    

υγεία Σου φωνάζουμε, υγεία Σου ζητούμε.

Προσπίπτω ως ταλαίπωρος, ζητώ το έλεος Σου.

Όπως γεννής μεσίτρια αγνή προς τον υιόν Σου.

Ίνα ηδείς την θλίψιν μας, ακούσης την φωνή μας,

Και επιχύσης βαλσαμον ελέους στην ψυχήν μας .

Καρκίνων, ψυχολογικά και την επιληψίαν,

Βαλα Συ το χερακί σου γλυκια μου Παναγία.

Κοντα σου τρεχουν οι πιστοἰ και Σε παρακαλούνε,

Ήμαρτον Σου φωνἀζουνε , συγχώρηση ζητούνε.

Γιατί ελύθη ο πειρασμός απὀ την φυλακἠν του,

με πείσμα μας παρακινεἰ να γίνουμε δικοι του.

Γι’ αυτὀ και απὀψε Παναγιἀ που σε παρακαλοὐμε,

Το θαύμα Σου Ιεροσολυμιτισα τη χἀριν  Σου να δοὐμε.

Χἀρισε Παναγἰα μου εις τους τυφλους  το φως τους ,

Δώσε τους τα ματἀκια τους και πάρτους στο πλευρό σου.

Δεν Σου ζητούμε πλούτη εμείς ,δόξες και μεγαλεία, στον κόσμο δώσε φώτιση ,υγεία και ευλογία.

Από τον δρόμο τον κακό πάντοτε να μας βγάζεις

Και με την θείαν σκέπη σου Εσύ να μας σκεπάζεις.

Αγαπητοί μου χριστιανοί όλοι μετανοήστε,

Στην Παναγία και στον Χριστό το ήμαρτον ζητήστε.

Όλος ο κόσμος με ρωτά που θα ‘βρει σωτηρία,

μόνο σε Σένα Παναγιά που δίνεις ευλογία.

Κουτσούς, τρελούς, παράλυτους , έλα για να τους σώσεις ,

ω ! Παναγιά μου να τους ελευθερώσεις.

Βλέπε τα Παναγιά μου και τα ξενιτεμένα,

στην ξενιτιά που βρίσκονται να είναι ευλογημένα.

Εκεί δεν έχουνε γονείς για να τους βοηθήσουν,

στην καθε λύπη και χαρά για να τους ενισχύσουν.

Μα εμείς ελπίζουμε σε σένα γλυκιά μας Παναγία,

Να τρέξεις σε όλα τα παιδιά να γίνεις προστασία .

Κυρία και Βασιλισσα των Άνω στρατευμάτων ,

Γίνου γιατρός του σώματος και ψυχικών τραυμάτων.

Όποιος ελπίζει εις Εσέ και σε επικαλείται .

Από κινδύνους σώζεται θάνατον δεν φοβείται .

Σε ευχαριστώ Σε ευχαριστώ Σου δίνω ευχαριστίες ,

Παντάνασσα , Μυριόχαρη , ύμνους δοξολογίες .

 

Ἐλευθέριος, ὡς ἀδουλόνους φύσει, Σπάθας θεωρῶν, οὐκ ἐδουλοῦτο πλάνῃ. Δῖον Ἐλευθέριον δεκάτῃ πέφνε φάσγανα πέμπτῃ.

Βιογραφία Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε τον 2o αιώνα μ. Χ. στην Ελλάδα (κατά άλλους στην Ρώμη) από πλούσιους γονείς. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία (της Ευανθίας γόνος, στιχηρό Εσπερινού) (βλέπε ίδια ημέρα) η οποία έγινε χριστιανή ακούοντας το κήρυγμα από μαθητές του Απ. Παύλου. Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο. Ο επίσκοπος Ρώμης Ανίκητος (βλέπε 17 Απριλίου), όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του. Σε ηλικία 15 ετών χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο, διάκονος και έπειτα από τρία χρόνια χειροτονήθηκε ιερέας. Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας. Αργότερα και σε ηλικία είκοσι ετών, με κοινή ψήφο κλήρου και λαού έγινε επίσκοπος Ιλλυρικού, σημερινής Αλβανίας με έδρα την Αυλώνα. Μα χειροτονήθηκε τόσο μικρός; Στο ερώτημα δίνει απάντηση ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.... Γράφει σε υποσημείωση του Συναξαριστού του: «Ας μη θαυμάζει κανείς ότι αυτός ο άγιος χειροτονήθηκε σε ηλικία αντίθετη με τους ιερούς κανόνες της 6ης Οικ. Συνόδου και της τοπικής Συνόδου της Νεοκαισαρείας, οι οποίοι ορίζουν ότι ο διάκονος χειροτονείται στη ηλικία των 25 χρόνων, ο πρεσβύτερος στα 30 και ο επίσκοπος πάνω από 30. Αυτό έγινε γιατί ο άγιος Ελευθέριος έζησε πριν ακόμη γίνουν οι παραπάνω κανόνες, οι οποίοι έγιναν αργότερα». Η χειροτονία του αγίου Ελευθερίου, όπως γράφει κάποιος βιογράφος του, έγινε «κατ’ οικονομίαν» Θεού, λόγω των μεγάλων αρετών και της σοφίας του με την οποία προσείλκυε στον Χριστό τους ειδωλολάτρες. Η γλυκύτητα του λόγου του, που επιβεβαιωνόταν με τα πολλά θαύματα του, έκανε αυτούς που βρίσκονταν στην πλάνη να ασπαστούν την χριστιανική αλήθεια. Η φήμη της αρετής του Αγίου Ελευθερίου ήταν τόσο μεγάλη που έφτασε μέχρι τη Βρεττανία. Έτσι, ο βασιλιάς της, Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό του. Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος πληροφορήθηκε την χριστιανική δράση του Ελευθερίου διέταξε την σύλληψή του. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια ο Ελευθέριος οδηγήθηκε από τους ειδωλολάτρες στην αρένα της Ρώμης. Τα άγρια ζώα όμως δεν τον άγγιξαν, γι’ αυτό και αποκεφαλίσθηκε μαζί με την μητέρα του. Έτσι ο Άγιος Ελευθέριος πέρασε «εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Προς Ρωμαίους, η' 21). Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού. Η Σύναξή του τελείται στο μαρτύριο αυτού, πλησίον του Ξηρολόφου. Ο Άγιος Ελευθέριος θεωρείται βοηθός των εγκύων γυναικών. Τους δίνει «καλή λευτεριά». Πολλές γυναίκες επικαλούνται τη βοήθεια του και ακουμπούν το εικονισματάκι του αγίου πάνω τους. Η αντίληψη αυτή αναφέρεται και σ’ ένα προσόμοιο στιχηρό της εορτής. «Τῶν ἐπιτόκων γυναίων Πάτερ κηδόμενος, ἐλευθερίαν δίδως, τῷ Ναῷ σου φοιτώσαις....», δηλαδή, Φροντίζεις Πάτερ τις έγκυες γυναίκες που καταφεύγουν στο ναό σου δίνοντας του ελευθερία....

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον λόγον. Φερωνύμῳ σου κλήσει καλλωπιζόμενος, ἐλευθερίαν παρέχεις καὶ ἀπολύτρωσιν, τοῖς προσκάμνουσι δεινῶς, ποικίλας θλίψεσιν, Ἐλευθέριε σοφέ, ἱερῶν καλλονή, Μαρτύρων ἡ ὡραιότης· διὸ μὴ παύσῃ βραβεύων, ἀναψυχὴν τοῖς σὲ γαιρέρουσι. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατᾶν. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Ἐλευθέριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς. Ὡς καλλονὴν τῶν ἱερέων Ὅσιε, καὶ προτροπὴν τῶν Ἀθλοφόρων ἅπαντες, εὐφημοῦμεν καὶ αἰτοῦμέν σε, Ἱερομάρτυς Ἐλευθέριε· Τοὺς πόθῳ σου τὴν μνὴμην ἑορτάζοντας, κινδύνων πολυτρόπων ἐλευθέρωσον, πρεσβεύων ἀπαύστως, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. Κάθισμα Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Ἐλεύθερον τὸν νοῦν, ἐκ παθῶν κεκτημένος, ἐγένου τοῦ Θεοῦ, γνησιώτατος δοῦλος, καὶ πλάνης ἠλευθέρωσας, τοὺς καλῶς σοι ποθήσαντας, ἐναθλήσας δέ, ὡς ἱερεύς τε καὶ Μάρτυς, Ἐλευθέριε, διπλοῦν ἐδέξω τὸ στέφος, πρεσβεύων σωθῆναι ἡμᾶς. Ὁ Οἶκος Ἔπιδε εὔσπλαγχνε Ζωοδότα, ὡς φιλάνθρωπος μόνος καὶ οἰκτίρμων Θεός, τὴν τῆς ψυχῆς μου σκοτόμαιναν, καὶ πανσθενεῖ δεξιᾷ σου Λόγε, τῶν παθῶν ἐλευθέρωσον τῆς αἰσχύνης, ὅπως τὸν σὸν Ἱεράρχην ὑμνήσω Ἐλευθέριον· αὐτὸς γὰρ ὄντως ἐκ μήτρας ἐγνωρίσθη σοι, καὶ καθηγίασται, καὶ ἀνετέθη σοι, ὡς Σαμουήλ, ἀπὸ μητρὸς ἱερᾶς σοι τῷ Κτίσαντι, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. Μεγαλυνάριον Τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐν Χριστῷ, τοῖς δεδουλωμένοις, χρηματίσας μυσταγωγός, κληρονόμος ὤφθης, Σιὼν τῆς ἐλευθέρας, ἀθλήσας Ἐλευθέριε ὡς ἀσώματος.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗΣ

Κύριε με ανέχτηκες όλα αυτά τα χρόνια με τις αμαρτίες μου, κι όμως με σπλαχνίστηκες.


Πλανήθηκα με κάθε τρόπο. Τώρα όμως δεν θα ξαναμαρτήσω. Φέρθηκα άδικα απέναντι Σου και υπήρξα άδικος, Δεν θα το ξανακάνω. Απαρνίεμαι την αμαρτία, απαρνιέμαι τον διάβολο, απαρνιέμαι την κακία που σπιλώνει την ψυχή μου. Λύτρωσε την ψυχή μου από καθετί που είναι αντίθετο στην αγιότητά Σου.


Σε παρακαλώ, Κύριε, να με γλιτώσεις από κάθε κακό. Έλα τώρα, Ιησού, έλα τώρα να κατοικήσεις στην καρδιά μου.

Συγχώρησε με, Κύριε κι επίτρεψέ μου να αναπαυθώ σε Σένα, γιατί Εσύ είσαι η Ασπίδα μου, ο Λυτρωτής μου και το Φως μου και σε Σένα ελπίζω.


Από σήμερα, θα Σε ευλογώ, Κύριε, πάντοτε.


Απαρνιέμαι τον πονηρό και κάθε άλλο θεό και είδωλο, γιατί Εσύ είσαι Ύψιστος πάνω σε όλη τη γη, υψώθηκες ψηλότερα από όλους τους θεούς


Με τον ισχυρό Σου βραχίονα, φύλαξέ με από κακή υγεία, φύλαξέ με από αιχμαλωσία, φυλαξέ με από τη θλίψη Και κατατρόπωσε τον εχθρό μου τον διάβολο. Σπεύσε σε βοήθειά μου, Σωτήρα!


Aμήν

ΕΥΧΗ

Εἰς τήν ὑπεραγίαν Θεοτόκον

Θεοτόκε Παρθένε,

...

εὐλογημένη Μαρία κεχαριτωμένη,

Δέσποινα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς,

εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου,

ὅτι σωτῆρα ἔτεκες, τόν μονογενῆν Υἱὀν τοῦ Θεοῦ

καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.


Τῶν Ἀποστόλων, λαμπρότης, τῶν προφητῶν σύναξις,

τῶν μαρτύρων ἐκκλησία, τῶν χριστιανῶν τό καταφύγιον,

σκέπασόν με, Παρθένε Μαρία,

ὑπό τήν προστασίαν τῶν Ἀγγέλων

καί ὑπό τήν σκέπην τῶν πτερύγων σου,

καί βοήθησόν με τόν δοῦλον σου ἀπό πάντα πειρασμόν,

ὁπού μέλλει νά μοῦ ἔλθῃ

καί μή μέ ἀπορρίψῃς, ὦ Παρθένε Μαρία,

βοήθησόν με, Κυρία τοῦ Κόσμου,

τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως,

ὅπως ἔλθη ἡ ταπεινή μου ψυχή μέσα εἰς τόν Παράδεισον

ἔμπροσθεν εἰς τόν ἀδέκαστον θρόνον τοῦ Υἱοῦ σου,

ὅταν ἔλθῃ νά κρίνῃ τόν κόσμον

ἐν τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ τῆς φρικτῆς Αὐτοῦ Παρουσίας

καί νά ἀκούσω τό «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου

κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην μου βασιλείαν.

Ναί, Δέσποινα τοῦ Κόσμου,

δώρησόν μοι τῷ ταπεινῷ δούλῳ σου ..........τό ζητούμενον,

ἵνα εὐχαρίστως δοξάζω τό ὄνομα τοῦ Πατρός

καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος,

νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αιώνων

Ἀμήν.

Δείτε περισσότερα